P.I.D.

Bronja Hoffschlag – “P.I.D.”

1967. Nadat de achttienjarige Thomas Fremont een nieuwe foto van de Beatles ziet, raakt hij ervan overtuigd dat Paul McCartney om het leven is gekomen en vervangen door een bedrieger. Met ieder album dat verschijnt stapelen de aanwijzingen die hij ontdekt in de covers en liedteksten zich op, maar niemand hoort of ziet wat voor Thomas zo overduidelijk is. Hij besluit de waarheid aan het licht te brengen, een keuze met verstrekkende gevolgen.
1999. Beth denkt nog vaak terug aan de nacht, waarop haar enige zoon verdween. Thomas kwam nooit meer thuis. Dertig jaar heeft ze berust in het feit dat ze hem nooit meer zal zien, totdat ze in een kastje van haar man, Robert, een stapel documenten vindt en ontdekt wat Robert al die jaren angstvallig voor haar heeft verzwegen. Beth neemt een beslissing: ze moet en zal haar zoon terugzien. Hoe dan ook.

In 2013 verscheen “De dode kamer“, het debuut van Bronja Hoffschlag – en tevens het eerste deel van een thrillertrilogie “Project X” – dat bekroond werd met de Crimezone Debuutprijs 2014. In 2015 verscheen het tweede deel, “De Skinner Methode“. Beide boeken waren enorm succesvol. Tussendoor verscheen in 2014 nog de losstaande thriller “Snuff“. Hoffschlag zette zich meteen neer als een van de beste en meest vernieuwende thrillerschrijvers van Nederland. Dat ze kon schrijven was mij dus al bekend. Voor “P.I.D.” maakte ze echter een uitstapje buiten het thrillergenre en dat leverde een boeiende roman op over de samenzweringstheorieën rond Paul McCartney. Volgens sommigen zou McCartney namelijk in 1966 al zijn overleden en vervangen zou zijn door een dubbelganger.De titel “P.I.D.” staat dan ook voor “Paul Is Dead”. Ik was bekend met de speculaties rond de dubbelganger van Paul McCartney, maar zag niet hoe iemand daar een roman van kon maken. Dat zag Bronja Hoffschlag echter wel en schreef (tussen haar werk aan haar thrillertrilogie door) deze ijzersterke roman over de achttienjarige Thomas Fremont die o.a. in foto’s en de songteksten van de Beatlesliedjes steeds meer bewijzen ziet voor de dood van Paul. Hij probeert zijn ontdekkingen te delen met andere mensen, maar dat blijkt niet ongestraft te blijven. Dertig jaar later woont zijn moeder Beth, die al die tijd geen contact met Thomas heeft gehad en ook geen idee is waar Thomas gebleven is, naast de tiener Syd. Als de vader van Thomas sterft, beginnen de geheimen uit het verleden aan het licht te komen en Beth probeert er samen met haar buurjongen Syd achter te komen wat er met haar zoon Thomas is gebeurd.

P.I.D.” is een ijzersterk geschreven roman. Het is duidelijk dat Bronja Hoffschlag meer kan dan ijzingwekkende thrillers schrijven. Met even groot gemak heeft zij deze spannende roman geschreven over geheimen, vriendschap, familiebanden en muziek. Er zitten talloze verwijzingen in boek naar het leven in de sixties en naar de muziek van die periode. Het is duidelijk dat Hoffschlag veel research heeft gedaan. Ze schrijft met veel kennis van zaken. Deze roman is niet alleen een aanrader voor Beatles-fans. Ook niet-fans zullen smullen van deze ingenieuze roman. Hoewel ik vol spanning zit te wachten op de derde thriller in de “Project X“-trilogie, hoop ik ook dat Hoffschlag besluit nog eens een roman te schrijven. “P.I.D.” smaakt naar meer. Veel meer!

Uitgeverij Agemo, juni 2017. 316 pag.

Koop bij bol.com

Recensie: Huso Akkerman

Besmeurde sneeuw

Christoffer Carlsson – “Besmeurde sneeuw”

De eerste sneeuw van het jaar is net gevallen als op een binnenplaats in Stockholm een man wordt neergestoken. Het slachtoffer deed onderzoek naar extremistische politieke groeperingen. Uit zijn aantekeningen blijkt dat er nog iemand in levensgevaar is. Maar wie? Rechercheur Leo Junker raakt al snel verstrikt in een duister politiek steekspel tussen radicaal-links en -rechts. Daarnaast heeft de gevoelige Junker genoeg met zichzelf te stellen; hij worstelt met trauma’s, een pillenverslaving en zijn relatie. Kan hij zijn weg vinden in dit politieke web en een tweede moord voorkomen?

De eerste twee boeken van Christoffer Carlsson werden nog met weinig enthousiasme ontvangen, maar met zijn derde boek “De toren van de dode zielen“, het eerste deel rond politieagent Leo Junker, verstomde de kritiek. Dat boek won de prijs voor Beste Zweedse Thriller 2013. “Besmeurde sneeuw” is het tweede deel rond Leo Junker, maar is goed als stand-alone te lezen. Wederom bewijst Carlsson wat een goede schrijver hij is. De personages zijn goed uitgewerkt, het plot zit sterk in elkaar en dat alles wordt gecombineerd met een maatschappijkritisch thema over de strijd tussen extreem-rechtse en extreem-linkse groeperingen. Carlsson kan beschouwd worden als de ongekroonde opvolger van Stieg Larsson. Hoewel Leo Junker misschien niet zo’n gedenkwaardig personage is als de twee hoofdpersonen uit de Millennium-trilogie van Stieg Larsson, heeft Carlsson van Leo Junker een enigszins instabiele, maar sympathieke hoofdrolspeler weten te maken, die het verhaal vrijwel op eigen kracht weet te dragen, wat een enorme prestatie is. Carlsson is een aanwinst binnen de Zweedse misdaadliteratuur en ik kijk dan ook vol verwachting uit naar het derde boek in deze serie. Dit boek is een absolute aanrader voor de liefhebbers van bijvoorbeeld Stieg Larsson, Jens Lapidus en Jo Nesbø.

Uitgeverij De Geus, 2017. 384 pag.

Koop bij bol.com

Recensie: Huso Akkerman

Kraaien tellen

Lucas de Waard – “Kraaien tellen”

Tobias is een veegwagenbestuurder die het liefst met rust gelaten wordt. Maar als zijn zus en geestverwant een einde aan haar leven maakt, begint zijn omgeving steeds meer van hem te verlangen. Terwijl Tobias probeert zijn wereld schoon te houden, stapelt het vuil zich langzaam op.

Erik van Muiswinkel over “Kraaien tellen: “Dit boek snijdt als een mes door je ziel, terwijl je nog zit te grinniken“.

Tobias (“Toby”) Gouweleeuwe heeft niet het meest spannende beroep ter wereld: hij is bestuurder van een veegwagen en iedere dag trekt hij erop uit om de stad schoon te maken. Zijn leven staat eigenlijk stil, en dat bevalt hem prima. Hij verlangt niets van de wereld en de wereld verlangt ook niets van hem.  Hij gaat nergens heen en dat vindt hij wel zo rustig. Zijn dagen brengt hij door met werken, een paar biertjes drinken in de kroeg en porno kijken.
Langzaam begint zijn leven te ontrafelen als zijn zus in Praag zelfmoord pleegt. Zij en Toby waren altijd een twee-eenheid, maar nu is hij nog alleen over. Hij krijgt eigenlijk min of meer tegen zijn wil een relatie met een verkoopster van een kledingwinkel, maar hij wil geen relatie, want relaties gaan altijd ergens naar toe, en Toby wil nergens naar toe. Hij leeft liever zijn stilstaande leventje waarin geen verwachtingen aan hem trekken en zich geen verrassingen voordoen.

Kraaien tellen” is het tweede boek van Lucas de Waard. In 2015 verscheen zijn prachtige debuut “De Kamers“. “Kraaien tellen” is een heel ander boek, maar minstens zo mooi. Grappig, ontroerend en spannend. Een boek over het leven en de dood, over seks en familie, over veranderen en hetzelfde blijven. Dit alles vormgegeven in mooie beelden en prachtige zinnen. Lucas de Waard bewijst met dit boek absoluut een blijvertje te zijn in de Nederlandse literatuur.

Uitgeverij De Geus, september 2017. 256 pag.

Koop bij bol.com

Recensie: Huso Akkerman

De laatste meisjes

Riley Sager – “De laatste meisjes”

De pers noemt ze ‘The Final Girls’: Quincy, Sam en Lisa, een berucht groepje waar niemand bij wil horen. De enige overlevenden van drie verschillende massamoorden. Ze zijn voor altijd met elkaar verbonden, vanwege hun verleden. Maar wanneer Lisa onder verdachte omstandigheden overlijdt en Sam plotseling bij Quincy op de stoep staat, moet Quincy toegeven dat ze Sam en Lisa eigenlijk nauwelijks kent. Moet ze Sam vertrouwen? Of kan er maar één Final Girl zijn?

In de terminologie van horrorfilms is een ‘Final Girl’ het laatst overblijvende meisje aan het einde van een horrorfilm.  Quincy is de enige overlevende van de brute slachtpartij bij Pine Cottage en Lisa en Sam zijn beide de enige overlevenden van twee andere massamoorden. Quincy voelt zich er niet prettig bij een Final Girl te zijn en probeert haar leven op een zo normaal mogelijke manier voort te zetten met haar eigen populaire bak-blog en haar relatie met Jeff, een advocaat. Als Lisa, een van de andere Final Girls, plotseling overlijdt, richt de aandacht van de pers zich massaal op Quincy omdat de derde Final Girl, Sam, al jaren geleden spoorloos verdwenen is. Niet lang na de dood van Lisa staat Sam opeens bij Quincy op de stoep en dringt Quincy’s leven binnen. Langzaam maar zeker begint ze aan Sams motieven te twijfelen. De hoofdstukken in het heden worden afgewisseld met korte hoofdstukken over de gebeurtenissen in Pine Cottage, waar Quincy zich maar weinig van herinnert. Door de aanwezigheid van Sam beginnen details van de slachtpartij zich langzaam weer op te dringen. Wat zijn de motieven van Sam? Heeft zij iets te maken met de dood van Lisa? En waarom stond ze opeens bij Quincy op de stoep? Was het echt om elkaar te steunen als de twee overgebleven Final Girls, of heeft Sam andere motieven?
De laatste meisjes” is een ijzingwekkend goede thriller. Het plot zit goed in elkaar, de personages kruipen onder je huid en het verhaal pakt je vanaf de eerste pagina bij de kladden om je pas na de laatste pagina weer los te laten. Dit is een briljante, unieke thriller met een ijzersterke ontknoping. Een boek dat je nog lang na zal blijven. Deze thriller zou best eens beste thriller van 2017 kunnen zijn. Lezen dus!

Uitgeverij Ambo Anthos, oktober 2017. 414 pag.

Koop bij bol.com

Recensie: Huso Akkerman

Uitweg

Boudewijn Chabot & Stella Braam – “Uitweg”

In “Uitweg” beschrijven psychiater Boudewijn Chabot en journaliste Stella Braam manieren om waardig en omringd door dierbaren afscheid van het leven te nemen.

In deze vijfde herziene editie van “Uitweg” is naast stoppen met eten en drinken of het innemen van een dodelijke combinatie van medicijnen ook een nieuwe methode voor zelfeuthanasie. Sinds de verschijning in februari 2010 heeft Uitweg voor een aardverschuiving gezorgd. Waar hulp bij zelfdoding voorheen onbespreekbaar was, is het volgens artsenorganisatie KNMG artsen nu toegestaan om (als euthanasie niet mogelijk is) de in dit boek behandelde methoden ter sprake te brengen bij patiënten met een doodswens.

Sinds de eerste druk van dit boek in 2010 is het een klassieker over een zelfgekozen, zorgvuldige zelfdoding. De ondertitel luidt “Een waardig levenseinde in eigen hand” en dat vat het boek goed samen. Naast euthanasie, waarbij de persoon die wil sterven afhankelijk is van een arts, en “harde” zelfdoding, bijvoorbeeld door ophanging, van een flat of voor de trein te springen, is er nog een manier die daar tussenin ligt: de zorgvuldige zelfdoding. Bij een zorgvuldige zelfdoding (een waardig levenseinde in eigen hand) kan de persoon sterven op een waardige manier en in bijzijn van zijn of haar geliefden. In dit boek worden drie methoden besproken: stoppen met eten en drinken (versterven), de medicijnmethode (een overdosering van medicijnen die normaal gesproken op recept voorgeschreven worden, maar inmiddels ook vrij gemakkelijk via internet te bestellen zijn) en de heliummethode. In hoeverre deze methodes het predicaat “waardig” verdienen moet iedereen uiteraard voor zichzelf uitmaken. Duidelijk is in ieder geval dat de persoon die voor een van deze methodes kiest, in ieder geval in alle rust afscheid kan nemen van de dierbaren en ook zelf zijn uitvaart mee kan helpen plannen of regelen. Voor de nabestaanden is dit ook makkelijker te verwerken dan een bloederige of verminkende zelfdoding. In deze nieuwe druk is uitgebreid plaats gemaakt voor nieuwe (maatschappelijke) ontwikkelingen, zoals bijvoorbeeld het initiatief Voltooid Leven, het beschikbaar zijn van een “pil van Drion” door de Coöperatie Laatste Wil en de rechtszaak tegen Albert Heringa die zijn stiefmoeder Moek hielp sterven door haar medicijnen te geven waardoor zij kon sterven op de manier zoals zij wilde. Heringa werd hier voor veroordeeld zonder oplegging van straf, maar deze zaak moet in opdracht van de Hoge Raad opnieuw behandeld worden door het Gerechtshof. Het boek biedt veel informatie, zowel praktisch als juridisch, maar is toch toegankelijk voor een breed publiek, vooral dankzij de intermezzo’s, waarin casussen besproken worden, waardoor er begrip kan ontstaan voor de redenen waarom mensen kiezen voor een zorgvuldige zelfdoding. Dit boek is al sinds 2010 een belangrijk boek in de literatuur over een zelfgekozen levenseinde en ondanks de enorme hoeveelheid informatie die er inmiddels op internet beschikbaar is, is dit boek nog steeds het standaardwerk over een zorgvuldig, zelfgekozen levenseinde. Een waardig levenseinde in eigen hand. Een boek dat in zeven jaar tijd allerminst aan belang heeft ingeboet. Met uitgebreid literatuuroverzicht voor wie zich verder wil verdiepen in de onderwerpen die in dit boek aan bod komen.

Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar, mei 2017. 304 pag.

Koop bij bol.com

Recensie: Huso Akkerman

Het Cassandra-effect

Wendy Walker – “Het Cassandra-effect”

Twee zusjes, een verdwijnt. Een narcistische moeder, een maniakale stiefvader, een disfunctioneel gezin. Wie weet waar Emma Tanner is?
De zusjes Tanner zijn verdwenen. Emma’s auto wordt gevonden, maar van haar en Cass geen spoor. Drie jaar later staat Cass ineens bij haar moeder en stiefvader op de stoep. Ze waren ontvoerd, vertelt ze, en gevangen gehouden op een eiland. Terwijl ze haar verhaal doet aan forensisch psychiater Abby Winter, onthult ze ook veel over haar leven voor de verdwijning. Een leven met een narcistische moeder, een maniakale stiefvader en een manipulatieve zus. Of is Cass juist degene die manipuleert?

Deze thriller begint op de dag dat Cassandra (Cass) Tanner terugkomt nadat ze drie jaar vermist is geweest. Cass vertelt over hoe ze met haar zus Emma weggelopen was en hoe ze gevangen gehouden werden op een eiland. Een van de personen die de zaak onderzoekt is forensisch psychologe dr. Abby Winter, die gepromoveerd is op het onderwerp van kinderen die opgevoed worden door een “narcistische moeder”, oftewel een moeder met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Het gezin waarin de zussen Emma en Cass zijn opgevoed is duidelijk een disfunctioneel gezin en Abby Winter vermoedt dan ook dat de moeder van het gezin een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft.
In 24 hoofdstukken die afwisselend vanuit het perspectief van Cass en Abby verteld worden, vertelt Cass wat er gebeurd is: waarom ze verdwenen, waar ze vastgehouden werden en door wie. In het boek wordt enkele keren de zin “Mensen geloven wat ze willen geloven” gebruikt. Dit lijkt ook van toepassing op het verhaal van Cass. Is alles inderdaad gebeurd zoals zij het vertelde of speelt er meer? Speelt Cass spelletjes? Is wat Cass niet vertelt belangrijker dan wat ze wel vertelt? Doordat in het begin van het boek al gezegd wordt dat mensen alleen geloven wat ze willen geloven, lees je het verhaal dat Cass vertelt met de nodige vraagtekens. Dit vergroot de spanning in het boek. Wat is er nu daadwerkelijk met de zusjes gebeurd? Als lezer wordt je regelmatig op het verkeerde been gezet in deze razendknap opgebouwde thriller.

Uitgeverij Harper Collins, 24 oktober 2017. 320 pag.

Koop bij bol.com

Recensie: Huso Akkerman

De weg kwijt

Boudewijn Chabot – “De weg kwijt”

De acceptatie van euthanasie bij allerlei nare lichamelijke ziekten is enorm toegenomen. In De weg kwijt legt Boudewijn Chabot de schaduwkant hiervan onder een vergrootglas. 25 jaar geleden stond Chabot al voor de rechtbank pal voor zelfbeschikking over het levenseinde. Maar nu euthanasie ook bij dementie en psychiatrie snel toeneemt, roept hij op tot bezinning.
Deze kwetsbare patiënten krijgen onvoldoende zorg en behandeling, waardoor hun angst voor het leven en het verlangen naar de dood toenemen. Hun hersenziekten tasten het vermogen aan om zelfstandig te beslissen. Ze horen dat euthanasie bij ongeneeslijke lichamelijke ziekten een oplossing kan zijn, en dat ook zíj om euthanasie kunnen vragen bij de levenseindekliniek.
Hoogleraar Anne-Mei The valt Chabot bij en demonstreert in haar Proeftuin Dementie hoe je anders kunt omgaan met de angst voor dementie. Hoogleraar Jim van Os legt uit hoe het komt dat psychiatrische behandeling geen hoop meer biedt aan mensen die worstelen met de dood.

In dit dunne boekje van 80 pagina’s stelt psychiater Boudewijn Chabot de huidige euthanasiepraktijk aan de kaak, die naar zijn mening “zorgwekkend” is. Volgens de euthanasiewet van 2002 moet voor een zorgvuldige euthanasie aan drie voorwaarden voldaan zijn:

  1. Er is sprake van een vrijwillig en weloverwogen verzoek
  2. Er is sprake van ondraaglijk en uitzichtloos lijden
  3. Er is geen andere redelijke oplossing dan euthanasie

Volgens Chabot is de huidige euthanasiepraktijk uitgehold, omdat er in veel gevallen alleen nog maar aan het eerste criterium voldaan dient te worden. Het uitzichtloos en ondraaglijk lijden en het afwezig zijn van andere redelijke oplossingen wordt volgens hem niet getoetst door de toetsingscommissies euthanasie. Volgens de wet is er ook sprake van een vrijwillig en weloverwogen verzoek als iemand jaren geleden een wilsverklaring op papier heeft gezet, ook al is de persoon in kwestie inmiddels zover gevorderd in zijn of haar dementie dat de doodswens niet herhaald kan worden. Dit heeft er in de praktijk toe geleid dat er bij enkele mensen een slaapmiddel in voedsel of een drankje werd gedaan, zodat er overgegaan kon worden tot euthanasie zonder dat de betreffende persoon zich kon verzetten. Dat is Chabot een doorn in het oog, ondanks het feit dat er in deze gevallen een euthanasieverklaring waren ondertekend op het moment dat deze mensen nog wilsbekwaam waren.

In zes hoofdstukken, waarvan drie bestaan uit krantenartikelen die eerder gepubliceerd zijn in De Volkskrant, Trouw en NRC Handelsblad, probeert Chabot de euthanasie terug te brengen naar de drie eerdergenoemde pijlers waarop de euthanasiewet is gebaseerd. Dit betekent evenwel dat mensen met chronisch psychiatrisch lijden of dementie achter het net vissen. Dit vindt Chabot geen zaken voor euthanasie. Indien die mensen toch willen sterven, verwijst hij ze naar zijn vroegere boek “Uitweg“, waarin methodes vermeld staan waarmee iemand zelf op een “zorgvuldige” wijze een einde aan het leven kan maken.
Hoewel Chabot duidelijk formuleert en met goede argumenten komt, weet hij mij niet volledig te overtuigen. Dat neemt echter niet weg dat dit boekje, ondanks zijn geringe omvang, een belangrijke toevoeging is aan het debat over euthanasie.

Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar, augustus 2017. 80 pag.

Koop bij bol.com

Recensie: Huso Akkerman

Kraaien tellen

Lucas de Waard – “Kraaien tellen”

Tobias is een veegwagenbestuurder die het liefst met rust gelaten wordt. Maar als zijn zus en geestverwant een einde aan haar leven maakt, begint zijn omgeving steeds meer van hem te verlangen. Terwijl Tobias probeert zijn wereld schoon te houden, stapelt het vuil zich langzaam op.

In samenwerking met uitgeverij De Geus mogen wij een exemplaar van de prachtige nieuwe roman “Kraaien tellen” van Lucas de Waard verloten. Wat moet je hiervoor doen? Geen antwoord op onderstaande vragen en vul het formulier helemaal in, zodat je het boek toegestuurd kunt krijgen als je gewonnen hebt. Geef ook aan of je kans wilt maken op de papieren versie of het e-book.

Alleen volledig ingevulde formulieren kunnen verwerkt worden. Je gegevens worden alleen gebruikt voor deze winactie en worden na afloop verwijderd. Slechts één inzending per IP-adres toegestaan. Dubbele inzendingen worden verwijderd. Deze winactie loopt t/m zaterdag 30 september. Op zondag 1 oktober wordt de winnaar bekendgemaakt.

Deze winactie is afgelopen!

 

Uitgeverij De Geus, september 2017. 256 pag.

Koop bij bol.com

Zelf over het levenseinde beschikken

Ton Vink – “Zelf over het levenseinde beschikken”

Euthanasie is een kwestie waarbij de doorslaggevende stem die van de arts is. Daarmee is meteen boven water wat er in die praktijk ten principale mis is (zelfs al gaat het niet altijd mis): de ondergeschikte positie van de zelfbeschikking van de persoon wiens leven en levenseinde het betreft. Dat is namelijk niet de arts.

De vraag die de hoofdpersonen in dit nieuwe boek zich op enig moment stellen, ieder op eigen wijze, zou je een typisch stoïcijnse vraag kunnen noemen: ‘Wat te doen wanneer naar eigen overtuiging het beëindigen van het leven redelijker lijkt dan het voortzetten ervan? Zich verzetten tegen de loop der dingen? Alles uit de kast halen om in leven te blijven? Of erkennen dat, na het moment van komen, nu het moment van gaan is aangebroken?’

Zelden is een titel van een boek zo duidelijk geweest als in dit geval: “Zelf over het levenseinde beschikken. De praktijk bekeken“. Dat is precies waar dit boek over gaat. Aan de hand van negentien casussen beschrijft auteur Ton Vink, filosoof en counselor bij Stichting De Einder, hoe mensen overgaan tot een zorgvuldige en humane zelfdoding. Er wordt duidelijk aangegeven wat de rol van de counselor in deze gevallen is (informatie verschaffen, morele steun bieden etc.), maar dat de zelfdoding an sich een verantwoordelijkheid blijft van de cliënt. Dit mede omdat hulp bij zelfdoding strafbaar is op basis van art. 294, Wetboek van Strafrecht. Aan dit wetsartikel en de valkuilen die daar het gevolg van zijn, wordt ook stilgestaan in dit boek. Er moet uitdrukkelijk een verschil gemaakt worden tussen euthanasie (waarbij een arts, min of meer als gunst, euthanasie verleent aan een patiënt) en de gevallen van zorgvuldige, humane zelfdodingen die in dit boek beschreven worden. In sommige gevallen was euthanasie afgewezen, maar in andere gevallen wilden de cliënten zelf de regie houden over hun levenseinde en dit niet overlaten aan de beschikking van een arts. Het hele boek draait dan ook om zelfbeschikking. De negentien casussen die in dit boek worden beschreven, worden afgewisseld met een viertal intermezzo’s, waarin medewerkers van Stichting De Einder hun visie op de term “zelfbeschikking” geven. Al met al een buitengewoon interessant en leesbaar boek. Het geeft wel aan dat het nog niet zo makkelijk is om een humane vorm van zelfdoding te kiezen. Daar gaat heel wat voorwerk aan vooraf. Het is echter een goed alternatief voor bijvoorbeeld ophanging, het doorsnijden van de polsen, voor de trein of van een flat te springen. Stichting De Einder strijdt voor de mogelijkheid om op een humane manier tot zelfdoding over te gaan en wat dat in de praktijk betekent, wordt buitengewoon helder en duidelijk uitgelegd in dit boek.

Uitgeverij Damon, november 2008. 141 pag.

Koop bij bol.com

Recensie: Huso Akkerman

Thank you for your service

David Finkel – “Thank you for your service”

Pulitzerprijs-winnaar David Finkel beschrijft in “Thank you for your service” op aangrijpende wijze de hoge tol die oorlogsvoering van veteranen eist.

Niemand heeft zo gedetailleerd en met zo veel mededogen de psychologische gevolgen van oorlog voor de soldaten beschreven als David Finkel. In “Thank you for your service” zocht Finkel de mannen en vrouwen op die het strijdtoneel hadden verlaten, maar de oorlog nog elke dag met zich meedragen en opnieuw beleven. Net als 200.000 andere veteranen kampen zij met de gevolgen van PTSS – Post Traumatisch Stress Syndroom. Ook in Nederland lijdt naar schatting 20 procent van de veteranen aan PTSS. Finkel beschrijft op intieme wijze afwisselend de pijnlijke en de hoopvolle momenten die de soldaten doormaken op hun weg naar genezing, en schetst een ontroerend beeld van hoe het is om de oorlog niet los te kunnen laten. Niet alleen voor de soldaten maar ook voor hun partners, kinderen, vrienden en de psychologen die hun uiterste best doen om de schade te helpen herstellen maar daar helaas vaak niet in slagen.

Hoewel de titel doet vermoeden dat het om een Engelstalig boek gaat, is het wel degelijk de Nederlandse vertaling van het boek van David Finkel. In dit boek beschrijft hij op schrijnende en pijnlijk gedetailleerde wijze wat (Amerikaanse) soldaten hebben meegemaakt in de zinloze oorlogen in Irak en Afghanistan en wat er met ze gebeurt bij thuiskomst. Hoe de omgeving op hen reageert, wat er in hun omgaat, waar ze niet over kunnen praten, wat hun achtervolgt in hun flashbacks en nachtmerries en hoe ze hun heil zoeken in alcohol en drugs. Degenen die geluk hebben komen terecht in het Warrior Transition Batallion, waar ze zorg ontvangen van specialisten en leren omgaan met de trauma’s die ze hebben opgelopen. Alleen al in Amerika zijn er enkele honderdduizenden veteranen van de oorlogen in Irak en Afghanistan die kampen met Post-Traumatische Stress Stoornis (PTSS). In dit boek volgt Finkel een aantal van hen. Dat levert een schokkend en ontluisterend beeld op. Finkel weet in de hoofden van de veteranen te klimmen en vertelt het alsof hij er zelf bij geweest is. Een indrukwekkende prestatie en dit boek is een daardoor belangrijk tijdsdocument geworden. Opdat we niet mogen vergeten hoe groot de schade is die oorlog aanricht. Niet alleen bij de doden, maar ook bij de overlevenden en hun families.

Jason Hall – bekend van American Sniper – is de regisseur van de verfilming van dit boek dat in de loop van 2017 in de bioscopen te zien zal zijn met onder andere Amy Schumer in de hoofdrol. Hieronder de trailer van de verfilming.

Uitgeverij Karakter, juni 2017. 288 pag.

Koop bij bol.com

Recensie: Huso Akkerman